ناهمگونی و واپس زنی اجتماعی می تواند درس هایی خوبی در مورد زندگی به شما بدهد، در ادامه ی مطلب با ما همراه باشید.
یکی از دوستان هندی من از کودکی خود و تجربیات درباره ناهمگونی و واپس زنی اجتماعی اینگونه یاد می کند:
“من تنها بچه کلاس بودم که سفید پوست نبودم و لباس و مدل مو نامناسبی داشتم. من نمی خواستم مردم از مدرسه به خانه من بیایند. من نگران این بودم که آنها درباره بوی خورش کاری و مادربزرگ که انگلیسی صحبت نمی کنند قضاوت کنند. من همیشه احساس تنهایی کردم ، انگار که در نزدیکی یک دیوار شیشه ای در ابهام ایستاده ام و به آن طرف شیشه دنیای “واقعی” نگاه می کردم. به عنوان مثال ، وقتی ۱۲ ساله بودم ، پدر و مادرم مرا به هند بردند. من نشاط آور و امیدوار بودم که بتوانم با بچه های دیگری مثل من پیوند برقرار کنم. در کمال تعجب ، من نیز به عنوان یک فرد خارجی در آنجا با من رفتار می شد – حتی بیشتر از آنچه که در آمریکا تجربه کرده بودم. من بچه های بستگان را می دیدم که درباره ادب و و طرز رفتار من پچ پچ می کنند و آنها را مصنوعی و غریبه میدانند.
این احساس بارها و بارها برای من اتفاق افتاده- خیلی وقتها خارج از کنترل و انتخاب خودم و بعضی اوقات نه. حتی در جامعه پزشکی ، بعضی اوقات احساس ناپسندی می کنم. دیدگاه من در مورد سلامتی و سلامتی که با دیگران متفاوت است و کمی بحث برانگیز است: مثلا من معتقدم ما باید با ابزارهایی بیمارانمان را توانمند کنیم تا بتوانند سلامتی خود را به دست خودشان بدست بیاورند نه اینکه آنها را ترغیب کنیم که بیش از حد به پزشکان تکیه کنند.
درس اول ناهمگونی
ناهمگونی اجتماعی شما را مجبور می کند تا بفهمید که چه کسی هستید. وقتی در هیچ جمعی پذیرفته نمی شوید ، اغلب ناراحت می شوید و احساس خوبی ندارید. وقتی ناراحت می شوید، بیشتر و عمیق تر به مسائل فکر میکنید و همین باعث رشد فکریتان میشود.
در ضمن این زمینه ای میشود برای اینکه بیشتر روی خودتان کار کنید و بهتر خود را بشناسید. فقط کافیست از انزوای اجتماعی نترسید و با آغوش باز استقبال ان بروید. در هر هر موقعیت دشوار درسی شیرین از زندگی می آموزیم.
درس دوم ناهمگونی
گاهی جدا شدن از “وضعیت اجتماعی موجود همه پسند” یک نوع آزادی است. مواقعی وجود دارد که ما تلاش می کنیم تا از لحاظ اجتماعی ناپسند شویم زیرا این آزادی عمل می آورد و بسیار هیجان انگیز است. در اینگونه مواقع دیگر نگران اینکه چه کاری انجام دهیم یا ندهیم تا خوشایند گروه باشد نیستیم. این کار به خودی خود کلی از بارهای اضطرابی را از دوش ما بر میدارد و فکر ما آزاد و خلاقانه عمل میکند.
درس سوم ناهمگونی
چون برای شما یک الگوی خاص اجتماعی یا نقش خاص وجود ندارد ، شما از همه یاد می گیرید. خیلی وقتها شما منتظر یک مربی هستید تا شما را در زندگی راهنمایی کند، هیچکس تا حالا دقیقا مثل شما نبوده است.
اگر شما جزو دسته افراد ناهمگون اجتماعی هستید احتمالاً این مسئله در مورد شما صدق می کند زیرا تا حالا هیچ کس در اطراف شما در وضعیت شما نبوده است و شما الگو های مشابه برای به کارگیری در عوامل زندگی ندارید.
من فکر نمی کنم تاکنون الگوی یا منتوری پیدا کرده باشم که همان تجربه های زندگی ، ترجیحات و ارزش های مشابه من را داشته باشد. در واقع ، من آموخته ام که برخی از شگفت انگیزترین افرادی که می شناسم ، دنباله رو هیچ الگویی نیستند.
درس چهارم ناهمگونی
ناهمگونی اجتماعی در شما احساس همدلی ایجاد میکند و شما را محکم تر می کند. در محل کار ، من برای بیمارانم که مهاجران ، معلولان و یا از بین رفته های اجتماعی هستند ، همدلی خاصی دارم. من فکر می کنم بخشی از آن ناشی از این واقعیت است که خود من همیشه در محیط های اجتماعی خود را مثل یک شخص خارجی احساس می کردم.
در انتهای دوست هندی من میگفت، “من اولین کسی خواهم بود که به شما می گویم که که من هرگز ناهمگونی اجتماعی را انتخاب نکردم. تنها چیزی که می توانم بگویم این است که من کاملاً مطمئن هستم که این تنها یکی از راه هایی است که می تواند در شخص استحکام ایجاد کند. استحکام چیزی است که من همیشه سعی می کنم در فرزندان خودم القا کنم و به آنها بیاموزم که چطور تسلیم فرایندهای محیطی نشده و در مسیر ترقی حرکت کنند”.