سلام دوستان! بریم برای درست کردن دسر کاراملی اسپانیایی یا همون (Tocino de Cielo) که بینهایت ساده اما خوشمزه است!
کنجکاوی درباره‌ی دسرهای اسپانیایی و کشف یک طعم تاریخی
بعد از درست کردن لیست سوپ‌های معروف اسپانیایی و میان‌وعده‌های سنتی‌شون، یه چیز توجهم رو جلب کرد؛همه‌شون ترکیبات ساده‌ای داشتن، ولی نتیجه‌شون بی‌نظیر بود. انگار توی آشپزی اسپانیایی، راز خوشمزگی، نه توی پیچیدگی، بلکه توی استفاده‌ی دقیق از مواد اولیه‌ی ساده نهفته بود.
همین باعث شد از خودم بپرسم: اگه غذاهاشون این‌قدر ساده و شگفت‌انگیزه، پس دسرهای سنتی اسپانیایی چطورن؟
طرز تهیه شیرینی گل پف دار اسپانیایی (Flores de Hojaldre)
دسر کاراملی اسپانیایی که بیش از ۵۰۰ سال قدمت دارد!
وقتی شروع به جست‌وجو کردم، یه دسر پیدا کردم که با همه‌ی دسرهایی که قبلاً درست کرده بودم فرق داشت؛ یه دسر که فقط از زرده‌ی تخم‌مرغ، شکر و آب درست شده!
نه شیر داره، نه خامه، نه نشاسته، نه هیچ چیز دیگه‌ای. فقط زرده‌ی تخم‌مرغی که توی شربت کاراملی پخته می‌شه و به یه بافت مخملی و لطیف می‌رسه.
و این دسر یه چیز معمولی نبود. Tocino de Cielo، یک دسر کاراملی اسپانیایی که قدمتش به بیش از ۵۰۰ سال پیش برمی‌گرده و در منطقه‌ی آندلس اسپانیا متولد شده.
چرا دسر کاراملی اسپانیایی این‌قدر محبوب است؟
اما چطور ممکنه یه دسر با فقط سه ماده‌ی ساده، قرن‌ها زنده بمونه و هنوز هم محبوب باشه؟
راز این دسر، در روش درست کردنشه. Tocino de Cielo مثل کرم کارامل نیست، بافتش غلیظ‌تره و طعمش عمیق‌تر. هر لقمه از این دسر یه ترکیب بی‌نظیر از شیرینی کارامل، لطافت زرده‌ی تخم‌مرغ و عطر ملایم شربته.
ولی هنوز یه سوال توی ذهنم باقی مونده بود…
طرز تهیه دسر کارامل هویج و گردو
حالا وقتشه که این دسر رو امتحان کنم!
نمی‌دونم طعمش دقیقاً چه شکلیه. آیا واقعاً لطیفه؟ آیا اون کارامل طعمی داره که با دسرهای دیگه قابل مقایسه باشه؟
جواب همه‌ی این سوال‌ها فقط توی یه چیز خلاصه می‌شه—باید درستش کنم و خودم بچشم! پس آستینامو بالا می‌زنم، زرده‌های تخم‌مرغ رو آماده می‌کنم و منتظرم ببینم که این جادو چطور اتفاق می‌افته…
طرز تهیه چیز کیک اسپانیایی یا باسکی؛ (Basque Cheesecake)
مواد لازم (برای ۶-۸ نفر):
برای کارامل:
- ۲۰۰ گرم شکر سفید
- ۶۰ میلی‌لیتر آب
برای دسر:
- ۶ عدد زرده تخم‌مرغ
- ۲ عدد تخم‌مرغ کامل
- ۳۰۰ گرم شکر سفید
- ۲۵۰ میلی‌لیتر آب
طرز تهیه دسر کاراملی اسپانیایی (Tocino de Cielo)
۱. آماده‌سازی شربت کاراملی
برای شروع، شکر و آب رو داخل یه ماهیتابه می‌ریزم و روی حرارت متوسط قرار می‌دم. نباید همش بزنم، فقط باید صبر کنم تا ذرات شکر کم‌کم ذوب بشن و رنگشون تغییر کنه.
بعد از چند دقیقه، کارامل یه رنگ کهربایی طلایی به خودش می‌گیره. همین که به این مرحله می‌رسه، سریع برش می‌دارم و داخل قالب‌های کوچیک می‌ریزم. باید سریع عمل کنم، چون کارامل توی چند ثانیه شروع به سفت شدن می‌کنه. حالا باید بذارم کاملاً خنک بشه و روی سطح قالب‌ها یه لایه‌ی محکم ایجاد کنه.
۲. آماده کردن شربت برای دسر
توی یه قابلمه کوچیک، شکر و آب رو با هم مخلوط می‌کنم و روی حرارت می‌ذارم. این مخلوط باید چند دقیقه بجوشه تا شکر کاملاً حل بشه و یه شربت رقیق به وجود بیاد.
وقتی به غلظتی که می‌خوام رسید، از روی حرارت برش می‌دارم و می‌ذارم کنار تا کمی خنک بشه. هنوز باید گرم باشه، اما نباید داغ بمونه، چون مرحله‌ی بعدی به یه دمای متعادل نیاز داره.
۳. ترکیب زرده‌ها با شربت
تخم‌مرغ‌ها رو آماده می‌کنم. شش تا زرده رو جدا می‌کنم و دو تا تخم‌مرغ کامل هم بهشون اضافه می‌کنم. آروم هم می‌زنم، فقط در حدی که مخلوط بشه.
حالا شربت گرم رو کم‌کم و در حالی که دارم هم می‌زنم، به تخم‌مرغ‌ها اضافه می‌کنم. این قسمت مهمه، چون اگه یه‌دفعه شربت داغ باشه یا سریع اضافه بشه، تخم‌مرغ‌ها می‌پزن و مخلوط صاف و یکدست نمی‌شه.
۴. صاف کردن و ریختن در قالب
برای اینکه مطمئن بشم دسرم بافت نرمی داره، مخلوط رو از یه صافی رد می‌کنم. این کار باعث می‌شه که هیچ توده‌ای از تخم‌مرغ توش نمونه. حالا قالب‌های کاراملی رو برمی‌دارم و مواد رو توشون می‌ریزم، درست تا لبه‌ی کارامل.
۵. پخت به روش بن‌ماری
یه سینی فر برمی‌دارم و قالب‌ها رو داخلش می‌چینم. بعد، توی سینی تا نصف ارتفاع قالب‌ها آب داغ می‌ریزم. این روش باعث می‌شه که دسر به‌آرومی و یکنواخت بپزه و بافتش مخملی بشه. فر رو روی ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد تنظیم کردم، حالا باید ۳۰ تا ۴۰ دقیقه صبر کنم. وقتی سطح دسر بسته شد اما هنوز یه لرزش خیلی ظریف توی مرکز داره، یعنی پخته شده.
۶. سرد شدن و برگردوندن دسر
بعد از اینکه از فر بیرون آوردم، باید توی دمای اتاق خنک بشه. بعد از چند ساعت، توی یخچال می‌ذارمش تا کاملاً ببنده. برای سرو، با یه چاقو دور قالب رو آزاد می‌کنم و دسر رو روی بشقاب برمی‌گردونم. کارامل که روی سطحش جاری می‌شه، متوجه می‌شم که همه‌ی این مراحل دقیقاً نتیجه‌ای رو دادن که انتظارش رو داشتم.
حالا وقتشه که اولین قاشق رو امتحان کنم، هنوز مطمئن نیستم که این دسر واقعاً همون‌قدر خاصه که توی توصیف‌ها درباره‌ش خونده بودم یا نه. ولی تنها راه فهمیدنش اینه که مزه‌ش کنم.
یک دسر کاراملی، یک سفر به دل فرهنگ اسپانیا
هر بار که یه رسپی جدید از یه کشور دیگه رو امتحان می‌کنم، حس می‌کنم انگار یه در رو باز کردم به یه دنیای تازه. بدون اینکه چمدون ببندم یا سوار هواپیما بشم، فقط با چند تا ماده‌ی ساده، وارد یه فرهنگ دیگه می‌شم.
Tocino de Cielo برای من فقط یه دسر نبود، یه تجربه‌ی جدید از آشپزی اسپانیایی بود، یه راه برای لمس بخشی از تاریخ و سنت‌های این کشور.
وقتی یک دسر، دروازه‌ای به یک فرهنگ می‌شود
اینکه یه دسر ۵۰۰ ساله همچنان محبوب بمونه، نشون می‌ده که توی سادگی و تکرار یه فرمول موفق، چیزی عمیق‌تر از یه طعم خوب وجود داره.
اسپانیایی‌ها از یه چیز خیلی معمولی مثل زرده‌ی تخم‌مرغ و شکر، یه دسر خلق کردن که هنوزم سر میزهاشون سرو می‌شه، هنوزم توی شیرینی‌فروشی‌ها و رستوران‌هاشون طرفدار داره. این یعنی یه غذا می‌تونه چیزی بیشتر از یه وعده باشه، می‌تونه یه داستان، یه خاطره و یه تکه از هویت یه ملت رو با خودش حمل کنه.
طعم یک دسر ساده اما ماندگار
حالا که Tocino de Cielo جلومه، متوجه می‌شم که چقدر این دسر با چیزایی که قبلاً امتحان کرده بودم، متفاوته. نه کاملاً مثل کرم کارامله، نه شبیه فلن، یه چیزی بینابین، ولی با لطافتی خاص و یه شیرینی که کارامل روش، تعادل خوبی بهش داده. انگار همه‌ی اون دقتی که توی ترکیب و پختش داشتم، حالا توی هر قاشقش حس می‌شه.
وقتی ازش می‌چشم، یه لحظه به این فکر می‌کنم که این همون طعمیه که قرن‌ها پیش توی صومعه‌های اسپانیایی درست می‌شده. یه طعم قدیمی که انگار از یه آشپزخونه‌ی سنتی اسپانیایی، مستقیماً به این لحظه رسیده.
فرانگولو (Frangollo)؛ دسر گرم اسپانیایی
وقتی غذا، پلی میان گذشته و حال می‌شود
این دسر بهم یادآوری کرد که غذا فقط یه چیزی برای سیر شدن نیست. گاهی، یه دستور آشپزی می‌تونه یه پل باشه بین گذشته و حال، بین کشورها و آدم‌ها، بین فرهنگ‌ها و داستان‌ها.
امتحان کردن این دسر برام فقط یه تجربه‌ی آشپزی نبود، یه راه برای لمس بخشی از تاریخ و سنت‌های اسپانیا بود. و حالا که خودم درستش کردم، حس می‌کنم یه ارتباط کوچیک اما واقعی با اون فرهنگ پیدا کردم.
شیرینی گل پف دار اسپانیایی (Flores de Hojaldre)
پایان یک تجربه، آغاز یک کنجکاوی جدید
حالا که این دسر رو امتحان کردم، یه سوال جدید توی ذهنمه. دیگه چه طعم‌هایی هستن که به اندازه‌ی این یکی ساده ولی ماندگار باشن؟ آشپزی هر کشور پر از چنین رازهای کوچیکیه، دسرهایی که توی ظاهر خیلی ساده‌ن، ولی وقتی مزه‌شون می‌کنی، می‌فهمی چرا این‌همه سال باقی موندن.
شاید این فقط یه شروع باشه، شاید قراره به زودی یه دسر دیگه از یه گوشه‌ی دیگه‌ی دنیا رو کشف کنم. ولی فعلاً، با این لقمه‌ی آخر، هنوز توی اسپانیام.